0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Evde kalmaktan dolayı insanlar tedirgin,umutsuz, sonu nereye varacak belirsiz.

Bu da geçecek elbette, sabır en büyük dayanağımız.

Evde kalmaktan şikayet etmeyelim, neden mi?

Bir de şöyle düşünün.

Şu anda evde olmayıp bir hastane köşesinde en yakınınla bile görüşemiyorsun ve izole bir halde sonunun ne olacağını bilmeden beklemek de var.

Biraz empati, biraz insaf, biraz aklıselim lütfen.

Bizler alışmışız özgürce dolaşmaya, bir kahve içimi sohbetlere, işe gitmeye.

Bir de her zaman evde kalmanın isteğini duyarken, zorunlu olunca itiraz etmeyin.

Bu sefer durum çok farklı.

İlaçla yok edemiyorsun, ‘bana bulaşma’ diyemiyorsun, ne zaman bulaştığını günler sonra öğrenip iyileşemiyorsun, hele kronik hastalıkların varsa ve yaşın 60’ın üzerindeyse.

60 yaş deyince onların durumu daha da vahim.

Akşama kadar ‘bir dost, arkadaş kapımı çalsın’ diye kulağın ve gözün kapıda, gelen giden yok, seni düşünmediğimizi sanıp üzülüyorsun.

Olur mu hiç!

Seni sevdikleri için, seni düşündükleri için sana yaklaşmıyorlar.

Çünkü artık belirli yaştan sonra direncin zayıflıyor, hele de bazı hastalıkların varsa  daha da tehlikeli.

Siz evde kalın, gençler ihtiyaçlarınızı karşılar.

Ya  çoluğu çocuğu için, eve ekmek götürmek için korku içinde çalışanlar ne yapsın.

Akşama kadar kelle koltukta, evine bile gidemeden, ailesinin resimlerine bakıp ağlayan, insanlar için  kendi yaşamlarından fedakarlık yapan, 24 saat dur durak bilmeden çalışan sağlıkçılarımız ne yapsın.

Bütün herkes evde kalmayı ciddiye alıp çıkmaması gerekiyor ki bu musibeti çabuk atlatalım, normal yaşantımıza dönelim.

Mecbur kalmadıkça evden çıkmayarak, ihtiyacı olanlar için jandarmamız, polisimiz, zabıtamız bir telefon kadar yakınımızda.

Başka baharlar kaçırmamak için evde kal, sağlıkla kal, muhtaç olanları unutma, bir el de sen at.

Şimdi birazda fırsatçılardan bahsetmek isterim.

Hani üç kuruşluk malı otuz kuruşa satanlar, fiyat etiketlerini  her gün değiştirenler, üreticiden ucuz alıp tüketicinin canına okuyanlar.

Bu halk size öyle bir ders verir ki zincirleriniz paramparça olur.

Sahi niye hep buralardan alışveriş yaparsınız, hiç mi mahallenizde bakkal, manav, kasap, pazar yok, eski yaşamınızı özlemediniz mi?

Biraz da onları kucaklayalım, zincirleri kırıp mahallemizin güzelliklerini destekleyelim.

Onlar 3 kuruşun hesabını yapmazlar, paran yoksa vermezlik yapmazlar, en önemlisi paramız yaşadığımız yerde kalır.

Her köşe başında çoğalan zincirlere dur deme zamanı gelmedi mi?

İhtiyacı olanları unutmadan evde kalın, sağlıklı kalın.